Καλοκαίρι του 1914. Ένα από τα πρώτα κινηματογραφικά συνεργεία ετοιμάζει τον βαρύ και ‘άκομψο’ εξοπλισμό του για να τραβήξει ένα φιλμ επικαίρων για τον αγώνα με παιδικά αυτοκίνητα, τύπου κάρτ της εποχής, κοντά στην αποβάθρα της Venice, στην Καλιφόρνια.
Βρίσκουν τα κατάλληλα σημεία, τις σωστές γωνίες, βάζουν τις κάμερες στις επικίνδυνες στροφές. Οι αστυνομικοί ελέγχουν το πλήθος κόσμου που έχει προσέλθει στην αποβάθρα και όλα είναι έτοιμα για τον αγώνα και τους κινηματογραφιστές μας... Κοντά όμως στη γραμμή του τερματισμού, ανάμεσα στον κόσμο, στην άκρη του πλάνου διακρίνεται ένας περίεργος τύπος. Ένας αστυνομικός προσπαθεί να τον απομακρύνει. Μοιάζει σαν να’ναι μεθυσμένος. Με αλλόκοτο ντύσιμο, κάτι ανάμεσα σε αλήτη και τζέντλεμαν, ο τύπος με το τσιγάρο στο χέρι βγάζει το καπέλο στον αστυνομικό και απομακρύνεται, μπαίνοντας όμως ακριβώς μπροστά από την κινηματογραφική μηχανή. Την αντιλαμβάνεται, κοιτά κατευθείαν στον φακό, φτιάχνεται και φεύγει, για να ξαναπεράσει όμως αμέσως μετά από μπροστά και πάλι. Ο σημερινός θεατής τον έχει πια αναγνωρίσει. Είναι ο Charlie Chaplin, και η πρώτη γνωστή εμφάνιση του ‘Αλήτη’ του... Για το τότε κοινό όμως είναι μια τελείως άγνωστη φυσιογνωμία, ένας σχετικά ενοχλητικός, μεθυσμένος περαστικός που παρεμβαίνει στην κινηματογράφιση...
Το πλάνο αλλάζει... Βλέπουμε εικόνες από το πλήθος. Και πάλι όμως ο φίλος μας είναι καθισμένος μπροστά, στην άκρη της οθόνης. Αντιλαμβάνεται την κάμερα, σηκώνεται, ποζάρει μπρος από το πλήθος, μπαίνει και πάλι μέσα στο πλάνο, μιλά με τον σκηνοθέτη δείχνοντας του σε ποιά κατεύθυνση να συνεχίσει το τράβελινγκ η κάμερα. Ο σκηνοθέτης τον σπρώχνει θυμωμένα. Όσο όμως και να τον διώχνουν από το πλάνο, ο περαστικός επανέρχεται, χαλάει τις λήψεις, δίνοντας το δικό του σόου, ενώ στο φόντο οι αγώνες συνεχίζονται και ο κόσμος μοιάζει πια να παρακολουθεί περισσότερο τον καυγά ανάμεσα στο σκηνοθέτη και τον ανεπιθύμητο ‘κομπάρσο’ παρά την ατραξιόν της ημέρας...
Ένα σπάνιο κωμικό ψευδοντοκιμαντέρ, με μια μοναδική απλότητα και παράλληλα μια σπάνια πρωτοτυπία και φρεσκάδα, έναν αιώνα σχεδόν από το γύρισμά του, το Kids Auto Races In Venice αποτελεί το ξεκίνημα μιας από τις ομορφότερες και πιο καθοριστικές ιστορίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ενώ παράλληλα θέτει και το ερώτημα για τον ηθοποιό, την ερμηνεία και τον αυτοσχεδιασμό, το κοινό και τους κομπάρσους, το ντοκιμαντέρ και την ταινία μυθοπλασίας, καθώς δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιοί εμηνεύουν και ποιοί απλά παρίστανται στα γυρίσματα. Έτσι ο Chaplin υποδύεται τον περαστικό ο οποίος παίζει τον ρόλο του ηθοποιού, ενώ ο πραγματικός σκηνοθέτης της ταινίας ερμηνεύει τον σκηνοθέτη (πρόκειται για τον Henry Lehrman). Και το πλήθος όμως το οποίο απλώς παρακολουθεί, μπλέκεται ξαφνικά με το θέαμα και γίνεται και αυτό μέρος του καθώς αντιδρά στη ‘μάχη’ ανάμεσα στον άγνωστο περαστικό-ηθοποιό και τον ηθοποιό-σκηνοθέτη, και αποτυπώνεται στον κινηματογραφικό φακό, παίζοντας ουσιαστικά το ρόλο του κοινού σε ένα ψευδο-ντοκιμαντέρ, το οποίο ο θεατής της εποχής μπορεί να δεί τόσο ως μια ταινία-fiction, όσο όμως και ως ένα φιλμ επικαίρων.
Α.Τ.
Την εξαιρετική αυτή μικρού μήκους ταινία μπορείτε να δείτε εδώ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου