Two In The Soup

Two Lovers (James Gray, 2008)

Με το Two Lovers (στην Ελλάδα θα προβληθεί μάλλον τον Φεβρουάριο του 2009) ο Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος James Gray « σπάει » δύο κανόνες της μέχρι τώρα φιλμογραφίας του : για πρώτη φορά ο δημιουργός των Little Odessa (1994), The Yards (2000) και We Own The Night (2007) κυκλοφορεί μια ταινία τόσο κοντά χρονικά στην προηγούμενή του, βγαίνοντας παράλληλα από το σύνηθες περιβάλλον -ρώσικη Μαφία και οργανωμένο έγκλημα στην Αμερική- του κινηματογραφικού του μικρόκοσμου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι το trailer της ταινίας με είχε αρχικά αποθαρρύνει. Φανταζόμουν –λανθασμένα εν τέλλει- ότι ο Gray μετά από την σημαντική εμπορική και κριτική επιτυχία της τελευταίας του ταινίας, βιάστηκε να ολοκληρώσει και να κυκλοφορήσει μια ακόμη, κρατώντας τον αγαπημένο του ηθοποιό (Joachin Phoenix), βάζοντας απέναντί του μια πολύ γνωστή παρτενέρ (Gwyneth Paltrow), χρησιμοποιώντας όμως το ίδιο πάντα περιβάλλον (γειτονιές των μεταναστών στη Νέα Υόρκη), αλλάζοντας ωστόσο την πολύ πετυχημένη συνταγή του από αστυνομική ταινία σε κάτι πιο συναισθηματικό.
Τελικά όμως ο Gray, ιδιαίτερα αγαπητός στη Γαλλία με ένα βραβείο για το Little Odessa στο Φεστιβάλ Αμερικανικού Κινηματογράφου της Deauville και τρείς διαδοχικές υποψηφιότητες στις Κάννες, αποδεικνύει ότι δικαίως θεωρείται από τους πιο σημαντικούς και ενδιαφέροντες σύγχρονους αμερικανούς σκηνοθέτες.

Η ιστορία του Two Lovers δεν πραγματεύεται κάτι το ιδιαίτερα πρωτότυπο. Βασισμένο, όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωσε, στη νουβέλα του Ντοστογιέφσκι Λευκές Νύχτες, το φιλμ αφηγείται την ιστορία ενός 30χρονου με διάγνωση μανιοκατάθλιψης, ο οποίος μετά από έναν δύσκολο χωρισμό και δύο απόπειρες αυτοκτονίας επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι, στην οικογενειακή επιχείρηση και στην επιθυμία των γονιών του να τον παντρέψουν με την κόρη ενός φιλικού ζευγαριού. Όλα αυτά όμως ανατρέπονται όταν γνωρίζει και ερωτεύεται την Michelle (Paltrow), η οποία μετακομίζει στο κτίριο, σε ένα διαμέρισμα το οποίο ενοικιάζει για αυτήν ο παντρεμένος φίλος της.
Τοποθετώντας στη βάση του έργου του δύο ερωτικά τρίγωνα τα οποία ουσιαστικά... τέμνονται, ο Gray σκηνοθετεί μια αρκετά « εξευρωπαϊσμένη » αμερικάνικη δραματική ταινία, απαλλαγμένη από τα συνηθισμένα προβλήματα τόσο των ευρωπαικών όσο και των αμερικάνικων ταινιών του είδους.
Δένοντας αριστοτεχνικά μια απλότητα στα όρια σχεδόν του νατουραλισμού με μια ρέουσα αφήγηση, σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ερμηνείες (ιδιαίτερα του Phoenix, για μια ακόμα φορά, αλλά και της αγνώριστης Isabella Rossellini) και μια αρκετά διαφορετική, μελαγχολική και συνάμα πολύ αληθινή, εικονογραφία της Νέας Υόρκης, το Two Lovers είναι χωρίς αμφιβολία η καλύτερη ταινία του Αμερικανού δημιουργού, και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες της χρονιάς.

A.T.