13/11/08

Έρωτας στα χρόνια του IKEA και Σαμουράι στην εποχή της Τηλεμάρκετινγκ


Χάρη στην αξιόλογη πρωτοβουλία του FNAC, που εξέδωσε για πρώτη φορά τις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του Φεστιβάλ της Δράμας, είχαμε την ευκαιρία να δούμε σε DVD αυτές τις δημιουργίες. Τα συμπεράσματα ήταν εν μέρει θετικά, εν μέρει αρνητικά. Αφενός, εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα ορισμένων από τις παραγωγές. Αφετέρου, απογοητεύτηκα από την ανισότητα κάποιων άλλων ταινιών, καθώς και από τις επιλογές για τα βραβεία. Θα αναφερθώ όμως κυρίως στις ταινίες που μου άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, και αυτές είναι το Οδηγίες Χρήσεως του Κωνσταντίνου Γιαλλουρίδη, που απέσπασε το νεοσυσταθέν βραβείο "Νέου Ταλέντου Fnac", και το The Bear and the Rabbit του Σπύρου Ιακωβίδη, που κέρδισε το βραβείο αρτιότερης παραγωγής και το βραβείο μοντάζ. Ήταν και οι δύο ιδιαίτερα πρωτότυπες και θα άξιζαν ακόμα και τα πρώτα βραβεία. Ίσως όμως για να βραβευτεί μια ταινία στο Φεστιβάλ Δράμας πρέπει να έχει μια κοινωνική θεματική, που μάλλον απουσιάζει από αυτές τις παραγωγές. Γι' αυτό και βραβεύονται ταινίες όπως το Partners της Μαρκαριάν, που δεν λέω σε καμία περίπτωση πως ήταν κακό, αλλά έλειπε η φρεσκάδα και η πρωτότυπη ματιά των άλλων δύο ταινιών. Αντίστοιχα και η Οδομαχία του Χρήστου Κανάκη, που αν και άρτια τεχνικά και ενδιαφέρουσα ως σάτιρα, της λείπει το κάτι παραπάνω.
Δεν θεωρώ τυχαίο ότι και στις δύο ταινίες που μου άρεσαν, οι δημιουργοί προέρχονται από τον χώρο της διαφήμισης. Ίσως τελικά εκεί γίνεται η πιο σοβαρή κινηματογραφική δουλειά και ίσως να είναι το καλύτερο σχολείο. Ως προς την ταινία του Κύπριου Γιαλλουρίδη, ξεχωρίζει η εικαστική προσέγγιση της ιστορίας του. Φαίνεται πως έχει δώσει πρωταρχική σημασία στα κάδρα του και τα ντεκόρ του, τόσο που θα μπορούσαν να σταθούν σαν αυτόνομα έργα. Επίσης εξαιρετικά δουλεμένος είναι ο ήχος του, που μάλλιστα αποκτά πρωταγωνιστικό ρόλο, εφόσον δεν υπάρχουν διάλογοι. Θα μπορούσε να κατηγορηθεί ότι μοιάζει σαν μια μεγάλη διαφήμιση του ΙΚΕΑ, αλλά πέραν αυτού, είναι και μια από τις πιο πρωτότυπες ερωτικές ιστορίες που έχουμε δει, γι΄αυτό και θεωρώ πως αδικείται από τα βραβεία. Ως προς την ταινία του Σπύρου Ιακωβίδη, επίσης θεωρώ ότι αξίζουν συγχαρητήρια, κυρίως για το πρωτότυπο σενάριο, αλλά και για την κινηματογράφησή του, με ατμόσφαιρα απολύτως πειστική, τόσο στις σκηνές με τους γιακούζα όσο και στη διαφήμιση της συσκευής για χαρακίρι. Ανατρεπτικό χιούμορ, φρέσκια ματιά, και επιτέλους κάτι διαφορετικό. Και τελικά νομίζω ότι θα έπρεπε να επιβραβεύονται αυτά τα στοιχεία, παρά μια κοινωνική ευαισθησία που αναμασά φόρμες και ιστοριές που έχουμε ξαναδεί.
(Αν όλα πάνε καλά τις επόμενες μέρες θα έχετε ενημέρωση από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
M.M.

Δεν υπάρχουν σχόλια: